გაბოს შიში

გაბომ გამაბრაზა და ვუწყრები. პასუხად მეუბნება ცუდი ხარო. ვებუტები და თან ვემუქრები შინ აღარ დავრჩებითქო. ამ საუბარს თამარმა მოჰკრა ყური და მომვარდა
- ბებო ჩემთან წამოდი, გთხოვ, ჩვენთან იცხოვრე, ჩემს დიდ ლოგინზე ორივენი დავეტევით!
 გაბო აწრიალდა, დამსდევს, მოსვენება დაკარგა.
-ბებო, ვიხუმრე, აქ დარჩი, არ წახვიდე, გაბერილი ვარ ხუმრობით, თინას ბრალი იყო, ის ხმაურობდა, მე არაფერ შუაში ვარ!- ვურიგდები. ცოტა ხანში მომიბრუნდა
-ბებო, ადამიანი რომ გეტყვის წყალი მინდაო და აღარ მიუტან უმადლოსი უნდა უთხრა?
- ვერ გავიგე გაბო!
- ბებო, ანუ არა მადლობა, მადლობა არ უნდა უთხრა ხომ?!  რამდენი ხანია მწყურია, წყალი დამალევინე.
-  აქამდე რატომ არ მითხარი გაბუკა?
- მეგონა შეგიწუხდებოდა, არ მინდოდა გაგაწუხო!- მოდი და არ გაგიკვირდეს, ამ პატარებს რამდენი ეშმაკობა აქვთ, ეს პატარა "პატხალიმი"