Thursday, March 26, 2015

მანჩო
ნუ მიენდობით ჩემს ცრუ ღიმილს, იგი კარია, რომლის იქეთ ცივ სიბნელეში მაგიდას უზის მობუზული ქალი და როგორც ჰორიზონტზე ჩამავალი მზე, მხოლოდ საკუთარ თავს ანათებს.
1995 წლის 25 მარტს გააპროტესტე შენი დაბადების დღე, შინ არ დავრჩებიო. მაინც ბევრმა მოგილოცა. მაშინ გამიკვირდა, ახლა მეფიქრება, რომ პროტესტის მიზეზი შენს გონში ჩადებული ინფორმაცია იყო ან სიგნალი შეუცნობლიდან მარადიული ასაკის შესახებ?! დედაშენი თავისი დარჩენილი ცხოვრება იძულებულია ყოველ გაზაფხულზე 17 წლის იუბილე მოგილოცოს.
დაბადების დღეს გილოცავ ღიმილის ბიჭო!