თინა, გაბო და გუჯა
- თინა მოდი ჩქარა, ორი ჭიანჭველა ჩხუბობენ!- ყვირის გაბო.- ვერა, ლელას ვუყურებ, ლელა თოჯინას რეკავს (კერავს)!- გაბო არ ეშვება.
-სად ჩხუბობენ ორი ჭიანჭველა? აბა მანახე!- დაადგა თინა თავზე. გაბო თინასაც ჩააცუცქებს და აკვირდებიან.
- ხვლიკის კუდი, ხვლიკის კუდი!- აყვირდა თინა, თან საფსტვენში უფსტვენს.
- თინა, თამარს ყური ტკივა, შენ ყურში უფსტვენ ვაფშე!
- შენი საქმე არ არის!
- ესენი კიდევ ხვლიკს ეძებენ?!- თავზე დაადგა ხვლიკის მაძიებლებს გუჯა.
- ობობა, აი ობობა! მოკალი! -ეხვეწება გაბოს თინა.
- არა, არ შეიძლება ობობას მოკვლა!- სერიოზულად პასუხობს გაბო.
- რატომ არ შეიძლება?!- გაკვირვებული ეკითხება თინა.
- იმიტომ, რომ ისიც სულიერი არსებაა და ღმერთმა შექმნა!
- აბა ხოჭო?- არ ეშვება თინა.
- ხოჭო ეშმაკმა შექმნა!
- დებილო!- პასუხობს უკმაყოფილი თინა.
- შენ არ იცი თინა ცხოვრება, ოთხი წლის ხარ, მე კი ხუთთან ახლოს ვარ და ვიცი!- პასუხობს თავმომწონედ გაბო.
- რა სულელები არიან, ის არ უკვირთ ასეთ პატარა მწერებს ოჯახები რომ აქვთ, შრომობენ, ან კიდევ ხომ სასწაულია, ასეთ პატარა სხეულში სული როგორ ეტევა?!- თქვა პატარების სისულელით უკმაყოფილო გუჯამ და გაშორდა.
