სტიქია

გარკვეულ სიტუაციაში მოქმედების დროს ადამიანები კარგად მჟღავნებიან და ეს ზოგადი ხასიათის
დასკვნის გამოტანის საშუალებას იძლევა. არ ვარ პოსტების წერით დაკავებული ქალი, აქა-იქ რაღაც ჩემი თვალით ნანახ და გაგონილის ჩანახატს თუ გავაკეთებ ხოლმე ეგ არის და ეგ. ახლა კი...
ეს დღეები ძალიან მძიმე იყო ჩემთთვის. ის ორი ხობელი, საოცარი დები ჩემი მეზობლები არიან. უსაყვარლესი მამიდაშვილი და მისი მეუღლე ბეთანია- წყნეთის გზაზე მეწყერში მოყვნენ, დილის ხუთ საათამდე ტყე- ღრე იარეს მაშველების მოლოდინში და მართლაც ღვთის სასწაულით გადაურჩნენ სიკვდილს. ტელეიზიით ვისმენ გამწარებული ქალის მოთქმას: "ერთ წუთში დავკარგე ჩემი მთელი ცხოვრების ნაშრომი", ძალიან მეტკინა. სოხუმელმა ქალმა კარგად ვიცი,თუ რა არის ეს, ერთ დღეს რომ გამოიღვიძებ და "სხვისი ჭირი ღობის ჩხირი დამოკიდებულებით" და დევნილის სულში ჩაფურთხებული სტატუსით ქუჩაში აღმოჩნდები, შემდეგ კი ბობოლა ხალხისგან გაგონილი შეურაცხმყოფელი სიტყვები: "დევნილს რძლად არ შემოვუშვებ!" ან "დევნილ ბავშვებთან არ ითამაშოთ!" გული მიკვდება, როცა გარდაცვლილთა რაოდენობა იზრდება. ვინც იცნობს ჩემს ოჯახს და იცის ჩემი ტრაგედიის შესახებ, მიხვდება რა განცდებში ვიქნები. ახლა ბევრი გამოთქვამს გულისტკივილს, ხალხი იხოცება და შარდენზე და რესტორანებში რა ამღერებთო. გამახსენდა, ჩენ რომ ფეხით ჭუბერის გზით მოვდიოდით, მაშინაც ბევრს ტაშ-ფანდური ჰქონდა გამართული. მესმის, რომ ზოგი უკმაყოფილოა იმით რომ მაშველებმა დაიგვიანესო, შემძრა ჩემი მამიდაშვილის ნათქვამმა, არამიანცის საავადმყოფოში საკაცით მიყვანილ დალეწილ ქალს,შოკიებულ ჩემს სიძეს რაღაც გასინჯვაში და თაბაშირის დადებაში 159 ლარი გადაახდევინეს. მწარედ გამაცინა, ვიღაც გლდანელის ნათქვამმა, მე რატომ უნდა ვიმუშაო ვაკეში, ვაკელებმა გაწმინდონ აქაურობაო, ასევე ავაზაზე რომ იხუმრა ვიღაცამ, ხედავთ ავაზა რა სვეტი ყოფილა ვაკეს არ შორდებაო, ან ლაფათქა დამაკავეთ უნდა ჩავსელფდეო. ეს ყველაფერი იქნებ სამართლიანი, მგრამ ბოღმით ნათქვამია ალბათ იმ ადამიანებისა, რომელთაც ჯიპის ფანჯრიდან მომზირალი, ფულით გაზულუქებული ადამიანები აღიზიანებს. ნუთუ არაფერი შეცვლილა?! ნუთუ არაფერი გვაფხიზლებს? როდემდე უნდა იყოს ვაკელობა სტატუსი? მართლაც ჯიპის ფანჯრიდან ხომ არ უნდა ვუყუროთ ქვეყნის უბედურებას?! ან ყველანაირი სიტუაცია და მათ შორის ასეთი ტრეგედია პოლიტიკური ქულების ჩასაწერად როგორ უნდა გამოვიყენოთ?! ამ პოსტის მიზანი ის კი არ არის, ვინმე ან რამე გავკილო, ვიღაც სწორად იქცევა თუ არა. ის რაც ახლა ხდება ღმერთმა დაგვიფაროს და იქნებ მომავალშიც მოხდეს, ვიღაც იქეიფებს, ვიღაც ცინიკურად გაიცინებს, ვიღაცა არ მიიტანს გასაჭირს გულთან, მთავარი და მისასალმებელი იმ ახალგაზრდების ერთსულოვნებაა, რომლებიც ახლა ერთ მუჭად შეკრული დღე და ღამე იქ დგას და სიყვარულის, თავგანწირვის მაგალითს რომ გვიჩვენებს. ჩავეჭიდოთ ამას, ერთმანეთის სიყვარული და პატივისცემა, სხვისი გასაჭირის გულთან მიტანა ვისწავლოთ.
ხდება ხოლმე ადამიანი აწყობს გრანდიოზულ გეგმებს, მაგრამ გარემოებათა მიზეზით ყველაფერი ინგრევა. ასეთ დროს ზოგიერთი ყურებს ჩამოყრის და თავის ოცნებებს გამოიგლოვებს, სხვები გრძნობენ ნებისმიერ წარუმატებლობას შეიძლება ახლდეს დადებითი მხარეები და ჰყოფნით ძალა თავის სასარგებლოდ შეატრიალონ ფორტუნა.
ჩვენი ცხოვრება ის დღეები როდია, რომელიც გადის, არამედ ისინი, რომლებიც დაგვამახსოვრდება და დაგვამახსოვრდება მაშინ, თუ სიყვარულით ვიცხოვრებთ, სიყვარულით გავუწვდით ერთმანეთს დახმარების ხელს და ამით შევიმსუბუქებთ ჩვენს წუთისოფელს.
მჯერა, სიყვარულით თუ ვიცხოვრებთ ფორტუნა საქართველოს სასარგებლოდ შემოტრიალდება.