ქვაზე დადებული სიკეთე

ცოტა ხნის წინ გადმოგეცით სვანეთში ჩემი სასიამივნო ვიზიტის შესახებ. გაგაცანით ფილფანების ოჯახი. ვახტანგ ფილფანი არა მარტო დიდი ხელოვანი და კარგი პიროვნებაა, მისი სახით დიდი სიკეთე დააბიჯებს ქვეყნიერებაზე. რატომ ვეხები სიკეთეს? ცოტა ქვემოთ...
"ბაბუის ნაჭამმა ტყემალმა შვილიშვილს მოჰკვეთა კბილიო!"
"მადლი ჰქენი, ქვაზე დადე, გზად გაივლი, წინ დაგხვდება!" ეს ანდაზები გულისხმობს, რომ ყოველი დავიწყებული კეთილი საქმე წინ ხვდება ადამიანს, ისევე, როგორც ბოროტი საქმე თუნდაც დავიწყებული.
რასკოლნიკოვის საქციელი მას უკანვე მოუბრუნდა, შეგნებულად ჩადენილი მკვლელობა საკუთარივე სტატიამ გააყიდვინა. სიკეთის გამარჯვება მაშინ იქნება შესაძლებელი, თუ ადამიანი სხვის მიერ მიყენებულ ყოველ ტკივილს დაივიწყებს, მიუტევებს მანამ, სანამ პატიებას სთხოვენ. შემდეგ კი მოხდება სასწაული - ის, რასაც არასოდეს ელოდით. არ ელოდებოდა სასწაულს ახალგაზრდა ვახტანგ ფილფანი, მაგრამ მოხდა...
სვანეთში ყოფნისას საუბარში ვახტანგი მომიყვა დიდი ხნის წინანდელ გასტროლებზე. მინდოდა ეს ამბავი გამესაჯაროვებინა და ვთხოვე, მოეწერა წლები ამ მოვლენებისა, მან დეტალურად მომწერა ეს საინტერესო თავგადასავალი, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ

მესტიის ანსამბლ „თეთნულდი“-ს ვიზიტი გერმანიაში 1997 წელს.
-----------------------------------------------------------------------
მე ვარ ვახტანგ ფილფანი, 1996 წელს ჩემს მიერ შეიქმნა მესტიის სიმღერისა და ცეკვის საბავშვო ანსამბლი „თეთნულდი“. ანსამბლი 1997 წლის გაზაფხულზე მიწვეული იყო საგასტროლოდ გერმანიაში, სადაც 14 კონცერტი გამართა შვიდ ქალაქში, (დრეზდენი, ბოხუმი, ზაარბრუკენი, ინგოლშტადტი, ვადერნი, ფრანკფურტი და ბერლინი). ჯგუფის შემადგენლობაში იყო 22 ბავშვი და 10 მოზრდილი, მათ შორის ცნობილი ლოტბარი ანსამბლ „რიჰო“-ს ხელმძღვანელი ისლამ (ეფთიმე) ფილფანი (მამაჩემი), ამავე ანსამბლის სახელოვანი ქორეოგრაფი -კანდიტ მერლანი, კომპოზიტორი - იამზე ფილფანი, ნანა ნიჟარაძე, რომლის მეგობრების წყალობითაც მოხდა ეს მიწვევა. ყველაფერი ძალიან საინტერესოდ მოხდა.
იმ დროისთვის საქართვლოში (ისევე, როგორც სხვა პოსტ-საბჭოთა ქვეყნებში) ძალიან ცუდი სიტუაცია იყო, მთავრობა ჯერ ჩამოუყალიბებელი და სუსტი იყო, ყველგან კრიმინალი ბატონობდა, მათ შორის მესტიაშიც. ანსამბლის მორიგი რეპეტიციის დროს ტკბილი ჰანგების ხმას შემოჰყვა ახალგაზრდა გერმანელი ტურისტების ჯგუფი (ნანა ნიჟარაძის მეგობრები), მათ გაუკვირდათ სიმღერის ხმა, რადგან ყველგან თოფის ხმა ისმოდა და სიამოვნებით დარჩნენ რეპეტიციის დასრულებამდე. ბოლოს ერთმანეთს რაღაც უჩურჩულეს და გვითხრეს, რომ შეეცდებოდნენ ჩვენი ანსამბლის მიპატიჟებას გერმანიაში. ჩვენ ეს არც თუ სერიოზულად ჩავთვალეთ და ღიმილით მადლობა ვუთხარით ამ „ხუმრობისთვის“.
ზუსტად ერთი თვის შემდეგ მოვიდა რეპეტიციაზე ნანა და სიხარულით ანსამბლის ოფიციალური მიწვევა აგვიფრიალა. მივხვდით, რომ თურმე ეს ყველაფერი არ ყოფილა „ხუმრობა“. გერმანელ ახალგაზრდებს გამოუქვეყნებიათ ინფორმაცია ჩვენს შესახებ გერმანიაში არსებულ სოციალურ ქსელში და უმალვე გამოჩნდა ჩვენი სპონსორი, ფირმა დაიმლერ-ბენცის (მერსედესი), მაღალჩინოსანი, გვარად ზემლერი. ეს კაცი ყოფილა მეორე მსოფლიო ომის დროს გერმანიის ჯარისკაცი, ომის ბოლო წელს მათი ჯგუფი კავკასიონზე სვანეთის ტერიტორიაზე იბრძოდნენ. სტალინის ბრძანებით სვანი ჯარისკაცები სწორედ იქ იყვნენ განლაგებულნი და მათ ჩაუვარდათ ტყვედ 20 წლის ზემლერი და ამავე ასაკის მისი მეგობარი. რადგანაც ომი დამთავრებული იყო და გერმანია უკან იხევდა, სვანებმა ვეღარ გაიმეტეს ეს ორი პირტიტველა ლამაზი გერმანელი ბიჭი სასიკვდილოდ, განაიარაღეს, მაგრამ ცოცხლად გაუშვეს. ეს ძალიან მოულოდნელი აღმოჩნდა მათთვის, ისინი მშვიდობიანად დაბრუნდნენ თავიანთ ქვეყანაში, წარმატებული ბიძნესმენები გახდნენ, მთელი ცხოვრება სამაგიერო სიკეთის გაკეთების სურვილით შეპყრობილნი ელოდნენ, ელოდნენ და აი შანსიც მიეცათ. ამ ინფორმაციის შემდეგ, მართლაც ზღაპრული ვიზიტი გაგვიკეთა, თითქმის ერთი თვე ყველაფერი დაგეგმილი იყო მაღალ დონეზე. რადგანაც ბავშვების ჯგუფი იყო ოფიციალური ჰონორარის უფლება არ ჰქონდათ, მაგრამ იმდენი შემოწირულობა გვაჩუქეს ფულის და ტანსაცმლის სახით, რომ ჩვენი ოჯახები და ჩვენი ნათესაობა თითქმის ხუთი წლით უზრუნველყოფილი ვიყავით ყველაფრით. ეს იყო დიდი საოცრება, როდესაც მიყრუებული სვანეთიდან საგასტროლოდ გერმანიაში წავიდა ანსამბლი, თვითონ კულტურის სამინისტრო და თბილისის ცნობილი ანსამბლები ვერ ახერხებდნენ იმ დროისთვის ამას.
დიდი მადლობა ბატონ ზემლერს, გერმანელ ტურისტებს (მიშას თამადობით), ქალბატონ ნანა ნიჟარაძეს, ქალბატონ ლიანა ისაკაძეს, რომელმაც თავის ორკესტრთან ერთად გვიმასპინძლა ინგოლშტადტში, ბატონ ჰერმან ვედეკინს, რომელმაც გვიმასპინძლა ზაარბრუკენში, საქართველოს საელჩოს გერმანიაში (ბატონ კოტე გაბაშვილს), რომელმაც გვიმასპინძლა დასკვნით საღამოზე ბერლინში, მადლობა ასევე ჩემს მეგობრებს: გიზო ცხომარიას და არჩილ მურღვლიანს, რომელთაც საკონცერტო პროგრამის მომზადებაში დიდი წვლილი მიუძღვით ( ისინ ანსამბლის ქორეოგრაფები იყვნენ) და საერთოდ ყველას, ვისაც პატარა წვლილიც კი მიუძღვის ჩვენი გასტროლების მოწყობაში.
პატივისცემით ვახტანგ ფილფანი.
24 სექტემბერი 2017 წელი.

უდიდესი ბედნიერებაა, იყო ბრძენი, ხოლო უდიდესი სიბრძნეა იყო კეთილი.
სიკეთე სპილენძზე ჩაიწერე, წყენა კი - წყალზე
კეთილთა უბედურება - ბოროტთა ბედნიერებას სჯობს.
სიკეთეზე გამონათქვამების მოხმობა და საუბარი უსასრულოდ შეიძლება.
მქონდა უმძიმესი პერიოდი, როცა სიკეთე არ ყოფილა საჭიროთქო მეფიქრებოდა, მაგრამ.... არა.... ბევრჯერ დავრწმუნდი სიკეთე სიცოცხლეა, ბოროტება დღეს ისე ხმაურობს, ხანდახან გვეფიქრება, რომ მარტო ის არისო, არადა სამყაროს ჩუმი სიკეთე მართავს.
ადამიანებმა არ იციან, სად წამოეწევათ საკუთარი ნათქვამი თუ ნამოქმედარი, სად დახვდებათ წინ, წარსულს ჩაბარებული ნამოქმედარი.
დავცალოთ ჩვენი გულები ბოროტისაგან და ჩვენ გამოვიწვევთ სასწაულს.
მინდა ვახტანგ ფილფანს ვუსურვო ასეთი გასაოცარი, მოულოდნელი სიკეთეები ულევად მისცემოდეს ცხოვრებაში, მე კი მინდა ეს ამბავი მთელმა ქვეყანამ გაიგოს, ალბათ მივაკითხავ პრესას, სასურველია გაიზიაროთ, გაიგოს ბევრმა, სიკეთე გადამდებია, დაე, დავსნეულდეთ სიკეთით და ქვეყნიერებაც გადარჩება.