გაბოს საფიქრალი
გაბო გაბრაზებული მომვარდა
- ბებო ყველაზე გაბრაზებული ვარ, მათხოვარი გავხდები, მარტო შენ მოგცემ ფულს, ყველამ თავის თავს მიხედოს!
- ვინ გაგაბრაზა გაბო, რა ხდება?
- ყველამ, დედამ ოთახიდან გამომაგდო, ხვალ ბაღში არ მინდა , რაღაც ტვინი მაქვს გაბუჟებული! ისე მუშა უნდა გამოვიდე და სახლი მინდა ავაშენო, კარებს გავუკეთებ და თქვენთან მოვალ!- მოვეფერე და დავამშვიდე
-ბებო, შენ სანამ დაბერდები ცოლს მოიყვან?
- შენ გინდა რომ მე გავთხოვდე?
- კი და ბევრი შვილები უნდა გეყოლოს!
- კარგი, გაბო ასე მოვიქცევი, წავალ მასთან და იქ ვიცხოვრებ!- გაბოს რაღაც არ მოეწონა
- გამხდარია, ბებერია, წვერიანია? - დამაყარა კითხვები
- ბებერი არ არის და არც წვერიანი!
- მაშინ არ უნდა გიყვარდეს, თუ ჩვენთან ადგილი არ არის, შვილები მას დაუტოვე, შენ აქ იყავი ჩემთან!
- ასე არ შეიძლება გაბო, თუ მათხოვებ მასთან ერთად უნდა ვიცხოვრო!
- არა, შენ დედა იქნები და ყველგან იგივე იქნება, შენ გააკეთებ ყველაფერს! არა, არ მოიყვანო ცოლი, იმეგობრე მაინც, მთელ სამყაროზე კარგი ბებია ხარ და როგორ უნდა გაგიშვა!
- კარგი, გაბო, მოვილაპარაკეთ, შენთან ვრჩები!- გაბომ გაიხარა და ჩამეკონა. მე რვეული ავიღე და ღიმილით ჩვენი დიალოგის წერა დავიწყე, რომ არ დამვიწყებოდა.
- რა გეცინება! მაგას წერა რად უნდა და მეტი ამაზე არ ვილაპარაკოთ თორემ გავბრაზდები!
ასე მიბიძგა ოჯახის შექმნისკენ გაბომ, მეც განვეწყვე, მაგრამ რად გინდა... ისევ გადამაფიქრებინა! მოკლედ, დავრჩი გაუთხოვარი, ისღა დამრჩენია ვიმეგობრო ვინმესთან.
No comments:
Post a Comment