9 მაისი ჩემთვის

ვისთვისაც მნიშვნელოვანია 9 მაისი მინდა ყველას მივულოცო! რაც შემეხება მე ცრემლები მადგება ხოლმე ამ დღეს თვალებზე. მამაჩემი, თბილისის ივ.ჯავახიშვილის სახ. უნივერსიტეტის სტუდენტი, 1941 წელს გაიწვიეს ომში და მხოლოდ 1947 წელს ჩამოვიდა. მან ომის ყველა საშინელება გამოსცადა საკუთარ თავზე, იყო რამოდენიმეჯერ დაჭრილი, ტყვიას მუცლით
დაატარებდა, სასწაულებრივად გადაურჩა რამოდენიმეჯერ სიკვდილს, 1943 თუ 44 წელს ტყვედ ჩავარდა და კონცლაგერში არაადამიანური ტანჯვა-წამება გამოიარა. მას არც სახელი, არც ჩინ-მედლები არ რგებია და არასოდეს დადიოდა 9 მაისის შეკრებებზე, რადგან ტყვედ ნამყოფი იყო. არადა მისი საბრძოლო ამბები და გმირობა იმსახურებდა ყურადღებას, მაგრამ რას იზამ?! იმისთვისაც მადლობა, რომ სტალინმა არ გადაასახლა. ისე უამრავი ჩივლობდა ტყვედნამყოფიაო, მაგრამ ეტყობა ვერაფერი მოღალატეობრივი ვერ მოუნახეს და ცოცხალი დატოვეს. არადა ფაშისტები რადგან ასისთავი იყო "ფრიცს" ეძახდნენ და აწამებდნენ სამხედრო საიდუმლოება გეცოდინებაო. ეჰ, ვერაფერს ვიტყვი, ძალიან დაიჩაგრა ამის გამო, განათლებული, არაჩვეულებრივი პიროვნება წინ არ გაუშვეს. მტკივა ეს დღე და მამა ძალიან.

ერთი დღე მამას საომარი ცხოვრებიდან

ქერჩთან ათასობით ჯარისკაცი ვიდექით და ბრძანებას ველოდით, რომ გემზე საბრძოლველად ავსულიყავით. ზღვაზე ომი უაზრობა, წაგებული იყო, მაგრამ ვინც წინააღმდეგობას გასწევდა იქვე ხვრეტდნენ. ზღვა სისხლისფერი იყო, უამრავი დაღუპული, იყო სასწაული ქაოსი, ბევრმა ნაპირზე სიკვდილი არჩია. უცებ გენერალმა ჩამოიარა და სათითაოდ დაგვათვალიერა, ჩემამდე რომ მოვიდა ჩამაცივდა, მერე თითით მანიშნა გამოდიო. გამიკვირდა, დანარჩენები გემებზე აყარეს და ყველანი დაიხოცნენ. მე ასი კაცი ჩამაბარა იმ გენერალმა და სხვაგან გამიშვეს საბრძოლველად. დღემდე ვერ ამიხსნია რამ გადამარჩინა. ალბათ განგებამ, უფლის გარეშე ხომ არაფერი ხდება, თუმცა იქნებ შენმა გარეგნობამთქო ვეტყოდი მამას.

ჩემი მამა <3 თევდორე ფულარია