გაბო ხან  დიდია  ხან პატარა

 გაბო ამ დილით შედარებით  კარგ ხასიათზე ადგა.
- ცოტა კარგად გამოვიძინე, უბრალოდ ახლა წყალი მჭირდება, ცოტა შემომასხი და მორჩა, გამოვფხიზლდები!- მომმართა გაბომ. გამიხარდა  და ხალისით წავედით ბაღში. საღამოს მივაკითხე, გზაზე გაბო მეუბნება.
- ბებო, საჭირო ოთახი მინდა, ჩქარა წავიდეთ!
- გაბო, ყოველდღე ასე გემართება, რატომ არ შედიხარ ბაღის საპირფარეშოში?
- მე იქ არ შევალ!- მიცხადებს გაბრაზებული. პირველი დღიდან ასე იქცევა, ვერ მივხვდი რატომ გაუჩნდა ასეთი პროტესტი.  შინ მოსულმა კი გამომიცხადა.
- ბებო გამომიცვალე, ცოტაზე ჩავიფსი!
- რაა, გაბო არ გრცხვენია?!- წამოიძახა გაკვირვებულმა ეთომ. გაბოსგან ასეთ საქციელს  მართლაც არ ვართ მიჩვეული.
- რა მოხდა, ჯერ კიდევ პატარა ვარ! - თავი იმართლა გაბომ.

 გაბო ზეიმზე თაგუნია უნდა ყოფილიყო, ერთი ამბავი ქნა არ მინდა თაგუნია ვიყოვო, მასწავლებლებმა გადაწყვიტეს გოჭუნია ყოფილიყო. გაბო კი დათანხმდა, მაგრამ არც გოჭუნას როლში უგვრძნია კარგად თავი.