Sunday, February 24, 2019

 ღირსება
ამ ბოლო ხანებში ამეკვიატება გაგონილი, ნანახი, განცდილი ამბავი და მოსვენებას არ მაძლევს, მინდა სხვებსაც გავუზიარო. იქნებ ასაკთან ერთად სენტიმენტიც მომეძალა?! ისეთი განცდა მეუფლება მინდა მოვასწრო მოყოლა, რომ არ დაიკარგოს. აი ერთი გახმაურებული ისტორია
ჩემს ბავშვობაში რაიონში მოხდა ასეთი ტრაგედია:
ერთ კარგ ბიჭს, დედა ჰყავდა მსუბუქი ყოფაქცევის და როგორც ამბობდნენ ქალიშვილიც აიყოლია. ყველას გული შესტკიოდა ამ ბიჭზე და წუხდნენ. ვერავინ უბედავდა თქმას. არ ვიცი როგორ,
მაგრამ ბიჭმა გაიგო. ჭორი დადიოდა, სასტუმროს ნომერში თავზე დააყენეს დედა-შვილსო, ზოგი ამბობდა ძმაკაცმა უთხრა. მოკლედ ასე იყო თუ ისე, გაიგო თავმოყვარე ბიჭმა და.... ჯერ დედის სიკვდილი აყურებინა დას, მერე ისიც დააკლა დედას. რა თქმა უნდა დაიჭირეს, შედგა სასამართლო და ხუთი წელი მიუსაჯეს. თქვენ წარმოიდგინეთ მთელი რაიონი და სასამართლო სიმპათიობდა იმ ბიჭს, არავინ აგრესიულად არ იხსენიებდა. მოიხადა სასჯელი და გამოვიდა, დაიწყო მუშაობა. ოჯახის შექმნა გადაწყვიტა და შეირთო ქალი, რომელიც ბედის ირონიით არ აღმოჩნდა ქალწული, ბიჭმა უთხრა: შენ ჩემი ამბავი არ გაგიგია, რისთვის დავხოცე ჩემები, სანამ შენც არ მიმიყოლებიხარ წადი, მოშორდი აქაურობასო - და წავიდა ის "რისკიანი" ქალი. ახლა ასეთ რამეს არასამთავრობოები გააპროტესტებდნენ, რა დროის ქალიშვილობააო. მეშინოდა იმ ბიჭის, ვკითხულობდი, როგორია, საშიშიათქო? მეუბნებოდნენ, ძალიან კარგი ადამიანია, სამსახურში ყველა პატივს სცემსო. მერე ცოლიც შეირთო, კარგი გოგო, ეტყობა ის კი იყო ქალწული, რადგან არ გაუგდია. მერე ცოლით დავინტერესდი, როგორ ექცევა, როგორ იცმევს, მიკვირდა, ისიც რომ მუშაობდა. ვგებულობდი, კარგად ცხოვრობდნენ, ცოლს ძალიან თანამედროვედ აცმევს ( ჰო, ასე იყო ადრე, ქმრები აცმევდნენ ცოლებს, მაშინ ფემინისტი ქალები არ იყვნენ), არაფერს უკრძალავს, კარგი ურთიერთობა აქვთო. რაღაც მაინც არ მჯეროდა, მაწუხებდა, მეშინოდა, სულ ცუდის მოლოდინში ვიყავი, ამ ცოლსაც რამე არ მოუწიოსთქო. ისინი კი ცხოვრობდნენ ბედნიერად. რაც გინდა გაგიკვირდეთ ის ბიჭი ყველას უყვარდა. ხალხის თვალში მან ოჯახის ღირსება დაიცვა. დღეს კი ბოზობა არავის უკვირს და თუ მაინც ქმარმა ცუდი ყოფაქცევის ქალი ფიზიკურად შეურაცხყო ან გააგდო, ქალის უფლებები ირღვევაო აწიკვინდებიან გრანტიჭამია ენჯეოშნიკები. ისე არ გამიგოთ, თითქოს მომხრე ვიყო მოკვდინებისა, მაგრამ უნდა ვაღიარო, მერე მეც გამიქრა შიში და გამიჩნდა სიმპათიები იმ ბიჭისადმი. ეჰ დრონი, დრონი! დროს შეეწირნენ ისინი. ახლა დედა და და კი არა ცოლები ადგამენ ქორბუდა ირმის ოდენა რქებს ქმრებს და არიან გაყუჩებულები, მთავარია ცოლმა ქმარი ფინანსებით უზრუნველყოს და ვინ დაგიდევს ღირსებას. კაცი, რომელიც ცოლს უცხოეთში გაუშვებს გაუსაძლისი ჯაფისთვის, თვითონ კი ფეხი-ფეხზე გადადებული, ეზოში კაცებთან სმაში, თამაშში ათენ-აღამებს და ელოდება გამოგზავნილ თანხას, კაცად არ ვთვლი, ასეთებს ის ჩემი რაიონელი ბიჭი მირჩევნია. ოღონდ ამისთვის არ ჩამქოლოთ.