გაბო მუშაობას აპირებს
გაბო ადრე იღვიძებს და თავზე მადგება.-ჯერ კიდევ არ ამდგარი ხარ? მე უკვე ადგომილი ვარ. ზიარებაზე თუ მიდიხარ სეფისკვერი მომიტანე!- უცებ თავი აარტყა ტახტს, ატირდა მწარედ, ვამშვიდებ და ტახტს ვურტყამ, ვუწყრები, გაბოს რატომ ატკინეთქო.
-რათ უნდა დარტყმა, ადამიანი კი არ არის! სულ თავს ვურტყამ, თავის მტყელელი უნდა გამოვიდე, ცოდო არ ვარ?!- მერე გუჯიკოსთან და ეთოსთან მოუვიდა კამათი.
- ბებო, ტიკ-ტაკი შემიჭამეს ეთომ, მერე გუჯამ, მერე ისევ ეთომ და ასე შემდეგ, ახლა ოთხი მტერი მყავს!
- ვინ გენაცვალე?
-ორი წიტაიშვილი: ეთო, გუჯა, და ორი ბაღელები: ქსოვრელი და თომა. ნეტა საიდან იჩითებიან ასეთი ბავშვები?! აუ, ბებო მასკლოკინებს წყალი დამალევინე!- ვასმევ.
-ბებო, იღლები ხომ?! წყალი მინდა, ჭამა მშია, ჩახუტება მინდა, ძაღლები მინდა, აცრილი არიან! და ასე შემდეგ.
- კი, გაბო, ვიღლები!
- რომ გავიზრდები, ვიმუშავებ, სახლსაც ვიყიდი, სახლსაც ძაღლის, აცრილს მოვიყვანთ, მე მოვუვლი, ეზოში დავსვამთ!
-ოჰ, გაბო ოღონდ ძაღლი არა, მეყოფა ამდენი ცხოველები!
- ბებო მე მოვუვლი, ძაღლს ვერ მოვუვლი?! პატარა კი არა ვარ, ამ სახლს არასოდეს გამოვტოვებ (დავტოვებ, უყვარს ნუცუბიძეზე სახლი, ტირილს იწყებს სადმე გადასვლა რომ ვახსენოთ, თან უბანში კარგი ავტორიტეტი აქვს, მაგარი ყმაა). აქ მოიყვანს გუჯა ცოლს და მეც, მაგრამ მე ცოლის მოყვანა არ მიყვარს, ბაღში ჩემს გარდა ყველას ჰყავს.
