შრომა არ დამკარგვია

სამი დღის წინ მოვინდომე სარდაფი კარგად დამელაგებინა, 6-7 წლის უხმარი აბაზანა გაოხრებული იყო, დავასხი ყველანაირი საშუალება რაც არსებობდა,ყველაფერი ქლორის შემცვლელი, რომ გამეთეთრებინა, წარა-მარა გარეთ გავრბოდი, სუნთქვა მეკვროდა და მაინც არ ვეშვებოდი. მერე ფადავრეცხე შლანგით და სამსაათიანი მუშაობის შემდეგ ამოვედი სახლში, მომგუდველი, სპაზმური ხველებით. ბავშვები დამსდევენ, ნერვიულობენ
გუჯი: "სუნთქავ ბებო!" - მეკითხება წარამარა, გარეთ ჰაერზე გასვლა დავაპირე იქნებ უკეთ ვისუნთქო მეთქი, გუჯი დაიფეთა
-სად მიდიხარ, ხომ არ გვტოვებ, მეც გამოგყვები!- მომაძახა შეშინებულმა. გუჯას ყოველი ჩემი გასვლა აშინებს, სად მიდიხარ, როდის მოხვალ, რატომ მიდიხარ? -მაყრის კითხვებს
ეთო:- " ბებო სასწრაფოს გამოვუძახოთ, ცუდი ფერი გაქვს! - უარი ვთქვი სასწრაფოს გამოძახებაზე, დავლიე რძე, სიუპრასტრინი, ტაიჰოლდი, რადგან ძლიერი თავის ტკივილები დამეწყო და სურდო დამემატა, მაღებინა, ეტრყობა გავცივდი კიდევაც,შლანგით რომ ვრეცხავდი გვავიწუწე, ვერ შევიგნე, რომ მე უკვე ის უშრეტი ენერგია არ მაქვს, ადრე რომ ტანკს შევეჭიდებოდი და აი შედეგიც.....ხომ შეიძლება ქალი ან თავის ჯანმრთელობას უფრთხილდებოდეს ან თავს სცემდეს პატივ! არა! და მივიღე ჩემი... სიცხე მომცა. მოკლედ სამი დღე საშინელება გამოვიარე. გაბოს გვერდით არ დავწოლილვარ, ვოფლიანობდი, დივანზე ვიწექი, დილით თავზე დამადგა
- ბებო, შენ ჩემთან არ იწექი, მე ავდექი და დაგხედე, მერე რა თუ გადამედება, ღმერთმა კარგად გამყოფოს, მენატრები, შენთან მინდა დაწოლა! - ამ საღამოს კი სასწრაფო დამჭირდა, წნევას ვერ ვიგდებ, ვიგუდები, დაფაცურდნენ შეშინებული ბავშვები, გაბო წარა-მარა კოცნით და ლოცვით მაწუხებს, ეთოს ცხელი წყალი მოაქვს, რომ ფეხები ჩავყარო. არაფრის თავი არ მაქვს, ვკვდები მგონითქო. სამივემ უნისონში დაიყვირა, მაგას ნუ ამბობო
-ბებო, რა გვეშველება უშენოდ, მანჩო ძიასთან გინდა წახვიდე?- თავთან დამიჯდა გაბო
-თქვნთან მინდა, მაგრამ ეს ხომ ჩემზე არ არის დამოკიდებული გაბო!
- სუპერ ბებო ჩვენთან იქნება, მიყვარხარ ბე, თვალები აუწყლიანდა გაბოს! - მოკლედ რაღა გავაგრძელო, მასვეს წამლები, დასამშვიდებელი ნემსებიც გამიკეთეს, დიმედროლიც მდგუცეს ექიმებმა და წავიდნენ. მეკითხებიან ხომ უკეთ ხარო? რა ვუყო ახლა მაგათ, მაქვს ნება მათ ვუღალატო?! აი თურმე რისთვის დამტოვა უფალმა და რა ყოფილა ჩემი მისია, მე მათ ვჭირდები ისინი მე მჭირდებიან, რაც არ უნდა ვიწუწუნო და დავიღალო, გავუწყრე, პასუხად ესა აქვთ, შენ გინდა რომ ჩვენ კარგები გავიზარდოთ და იმიტომ გვიწყრებიო. გუჯიმ იუმორით მითხრა სკოლაში გვითხრეს დედებს შეამოწმებინეთ რვეული, ბებიები მოგეფერებიანო, მე გამეცინა და ვუთხარი დედა არასოდეს არ არის შინ და ბებო უფრო გვიწყრება და ბებოსი გვეშინიაო! მოკლედ გრძელი მონოლოგი გამომივიდა... მეფიქრება, ჩემს მოწამვლას, გაცივებას, განადგურებას, წნევას ნაცების 27- 28 % -მა ხომ არ შეუწყო ხელითქო, მართლა განვიცადე, ნუთუ მაგათი ხმის მიმცემებს არაფერი შეხებიათ ან სანათესაოში, ან სამეზობლოში ან საახლობლოში, და ამ ჯალათებისგან ნუთუ არასოდეს არ უნდა გაიწმინდოს საქართველო? სანდრა და სამეგრელო გადასატანი გამიხდა. მოკლედ.... გადავრჩი. მიყვარს ჩემი ბაიები, არ მიყვარს ნაცები, რომელთაც ადამიანებს ღირსება აყარეს, მე ხმა მივეცი ადამიანების ღირსებას, მირჩევნია მშიოდეს, ვერ გადავიხადო კომუნალურები, მაგრამ ადამიანები მშვიდად ცხოვრობდნენ შიშის გარეშე
და მაინც, მიყვარს ჩემი ბაიები, იმედია, სანამ დაიზრდებიან ნაცების ხსენებაც არ იქნება.